Olivier won onder meer de Heinekenprijs (1965), de Henriëtte Roland Holstprijs (1967) en de Cultuurprijs van de gemeente Hilversum in 1977. Hij was 25 jaar lang de drijvende kracht in Hilversum van het Grafisch Atelier (in de Vaart), een van de oudste open werkplaatsen in Nederland (opgericht in 1968), en was vanaf 1970 stadsgraficus van Hilversum.

Hij ontwikkelde zich in die functie tot enthousiast en begenadigd docent. Zijn grafische productie was enorm. Hij exposeerde in Nederland, Duitsland en Denemarken. Pim was getrouwd met beeldend kunstenaar Francine Timmers.
Pim Olivier, naar wie we de grafiekprijs vernoemen, en zijn partner Francine waren nauw betrokken bij het Hilversum van de jaren 60, 70 en 80. De politiek was zoals vandaag de dag gepolariseerd.

In de kunstwereld, aangedreven door Gerlof Zijlstra, was de verbeelding aan de macht. Pim werkte onder Zijlstra’s leiding op de gemeentelijke afdeling kunstzaken. Hij tekende veel en graag en maakte ontwerpen voor stedelijke publicaties, waaronder HIK, het rebelse Hilversums Informatie- en Kommunikatieblad.

Hij vervaardigde zelf tussen de duizend en tweeduizend etsen en litho’s. Hij drukte die thuis af, en in het prille Grafisch Atelier aan de Vaartweg. De voorstellingen hebben hier en daar de magie van Melle Oldeboerrigter, van wie hij les had en die een vriend van zijn vader was.

Pim Olivier was een groot charismatische inspirator voor het Grafisch Atelier. Om die reden stelt de Stichting Pim Olivier het budget voor deze prijs beschikbaar. Met de prijs in Pims naam wil de stichting de grafische kunst stimuleren en een breed scala aan klassieke en vernieuwende grafische technieken bevorderen.