Het werken met diverse materialen en technieken geeft Dieuwke Spaans de uitdagende, beeldende vrijheid die ze in kan zetten om zich bezig te houden met een oud thema – het menselijke verlangen om grip te krijgen op de wereld achter de direct zichtbare werkelijkheid – en dus eigenlijk om ‘het niet weten’ te ontrafelen.  Ze onderzoek begrippen zoals ‘façade’, ‘transitie’ en ‘portal’.

De definitie van deze termen koppelt Spaans aan de werking van het geheugen: het draait dan vooral om herinneringen die we hebben aan ruimtes, los van de letterlijke architecturale omgeving, los van plattegronden. Je bevind je op een bepaalde plek, in een ruimte, en als je alle ‘realistische’ elementen van die ruimte uit je ervaring weg-filtert, ontsluit zich een andere ruimte.  De vragen die Spaans binnen haar kunstenaarschap wil onderzoeken gaan over de grenzen van het weten en de werkelijkheid achter de zichtbare werkelijkheid, de subjectiviteit van onze waarnemingen, en het uiteindelijk onvermijdelijke afscheid van het bekende.

Spaans wil de beschouwer de ingrediënten bieden voor een ervaring van een abstracte ruimte, zonder deze nader te definiëren. Ze beweegt zich daarbij tussen de twee polen die haar eerdere werken kenmerkten, namelijk het narratieve enerzijds en pure abstractie anderzijds. Verschillende beeldelementen en materialen worden bij elkaar gebracht en het is aan de beschouwer die elementen te integreren tot een eigen werkelijkheid.